16 augustus

Thuis, eindelijk zijn we weer thuis ensluiten het blog af over India. We zijn er weer aan toe om de kinderen te zien, onze medereizigers Peter en Tineke, evenals de familie, vrienden en de buren, het was leuk om jullie zo op de hoogte te houden van onze reis.
Na 5 weken India missen we niet, de chaos en drukte, het vuil, de bedelaars, het gezeur om geld, de proppers die ons de winkels in wilden krijgen, pingelen om geld, bang te zijn als je
gaat pinnen, de fooien, nooit geen wisselgeld, het tuffen op straat, wel of geen airco, welke plaats in de auto, de slechte wegen, geld voor camera, het opletten op wat je eet,de vliegen, de koeien, de buffels en varkens op de weg, lopen op een voetpad zonder ergens in te trappen, de apen,
maar wat we wel zullen missen, zijn de Indiërs zelf met hun mooie gekleurde kleding en hun lach, het zingen en dansen van de vrouwen, de haveli s, mooie paleizen en forten, de moskeeën, de graftombes , de tempels, de musea, de water opslagplaatsen ( labyrinth) het landschap, de natuur en de vele dieren, het bezoek aan de 2 scholen, de muziek, de avonden met elkaar om alles vast te leggen, Varanasi ,het geniepige manneke van Gonnie in fakirispur, de watervallen van khajuraho, het lekkere gekruide vegetarische eten, de mooie locaties waar we hebben mogen verblijven , het baden in Jaipur, de feestavond in de tempel waar we hebben gedanst met de plaatselijke bewoners, de zwembaden, onze camera die prima werk heeft verricht, het zeer warme broeierige weer, het waspoeder van Gonnie, klein Pakistan, Peter die lege blikjes bier over de reling gooit op het terras, de leuke fietstochten, onze 2 tassen die hebben hun langste tijd gehad, , de 4 i -pads, het wel of geen Wifi, het enigste terras van India in Khajuraho met bier, het dakterras palace on the river, het gonnievangeffen.blogspot.nl en niet vergeten de de chauffeur yadav die ons overal door heen loodste , en dan last but not least onze" medereizigers,Peter en Tineke" die helaas veel te vroeg naar huis moesten gaan, het was ook deze reis weer reuze gezellig elke dag om met z'n vieren op te trekken want met zijn vieren reizen is toch wel een heel stuk prettiger in dit land, ook in de avonden onder het genot van een koud pilsje en een stevig potje blind rikken. (het spelletje risk is maar een keer uit de tas gekomen)
Jammer dat de reis dan 10 dagen voor het einde zo moet aflopen, met een brok in keel hebben we te vroeg afscheid moeten nemen, maar misschien doen we het nog eens over in een andere reis.

Maar gelukkig hebben we nog een aantal dagen om een en ander te verwerken.
Deze dagen zullen we hard nodig hebben om onze biologische klok weer goed te zetten en om lichamelijke huishouding op orde te krijgen.

Kortom een reis om nooit meer te vergeten, met de nadruk op nooit.


- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Thuis

14 en 15 augustus

Delhi

S morgens na een lekker ontbijt om 09.00 uur vertrokken richting vliegveld, de reis liep zoals gebruikelijk met horten en stoten en na veel geclaxonneer kwamen we aan op het vliegveld.
Na het inchecken wat weer gepaard ging met wat misverstanden ( opnieuw tickets kopen ivm de identiteit creditcards) vertrok het vliegtuig ruimschoots op tijd.
Op het vliegveld van Delhi stond men klaar om ons naar het laatste overnachtingsadres te brengen " tree of live".
Daar lagen de kaartjes voor de avondvoorstelling klaar.
Rond 16.00 uur gingen we al naar het theater, dit lag ongeveer 10 km van ons vandaan, maar met de metro is dat 20 minuutjes , en van daaruit een klein stukje wandelen.
Toen we de entree inliepen, keken we beide verbaasd rond, het waren 2 grote gebouwen, sprookjesachtig aan de voorzijde, op de binnenplaats traden op verschillende plekken artiesten op, clowns, jongleurs en acrobaten.
De ontvangsthal was ook weer een sprookjesachtig geheel, de hal bestond uit 2 verdiepingen met diverse soorten winkels en restaurants en ook daar werden op verschillende plekken optredens verzorgd.
We pakte een willekeurig restaurant, en we kregen kip met brood en thali, we zijn weer in Delhi.
Zangoora heette de voorstelling, ging over een vondeling die werd opgenomen in een zigeunergezin, waar hij leerde zingen, muziekspelen, goochelen enz, en die later een prins bleek te zijn en die trouwde met de prinses.
Maar hoe dit verhaal werd gebracht was een groot spektakel, vooral de kleding en het decor waren prachtig, de acteurs en actrices (ik denk een 75 in totaal) kwamen overal vandaan, vanuit de lucht of uit de grond.
Ook de zijkanten van het theater werden in de lichtshow meegenomen, maar het mooiste was toch als er gezongen werd, daar deden alle artiesten aan mee en werd je meegenomen in hun zang en dans, prachtig schouwspel en op het laatst stond het publiek samen met de artiesten in de zaal te dansen.
Om 22.30 uur met tuk tuk naar "huis", er stonden helaas geen taxi s en de metro op dit tijdstip vonden we beide geen optie. Helaas hebben we alleen foto's op de telefoon omdat er geen fotocamera's binnen mochten.

15 augustus,


Vandaag is het onafhankelijkheidsdag in India, alle winkels dicht want iedereen heeft een vrije dag. Toch nog even naar de oude stad en met een Riksja een rondje oud Delhi, het is tenslotte de laatste dag. Ons vliegtuig vertrekt om 01.00 uur maar volgens Peter en Tineke is het niet onverstandig om ruim op tijd op hetvliegveld te zijn.


En dan kan de terugreis beginnen.



- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Delhi

13 augustus

Varanasi
De Marinika ghat had zoveel indrukken achtergelaten, dat we vanmorgen besloten om nog een keer te gaan kijken.
Voor we daar aankwamen hadden we in de zeer smalle steegjes al vele malen moeten uitwijken voor de koeien en de buffels. Verder was het oppassen geblazen waar je je voeten neerzette, de stenen waren volop besmeurd met....ja je raad het al.
Bij de ghat aangekomen leek het in het begin heel rustig, maar daar kwam snel verandering in, vanuit alle steegjes kwamen de familieleden met hun dierbare aangedragen en in een mum van tijd hebben we er 6 voorbij zien komen, die allen werden neergezet, om ondergedompeld te worden in de Ganges om daarna te worden bijgezet op het platform, met de brandstapels.
Normaal worden de crematies ook op de trappen uitgevoerd maar door het hoge waterpeil van de Ganges was dit niet mogelijk, het waterpeil was overigens weer een meter gestegen.




Na dit korte bezoek gingen we op zoek naar de andere ghat waar crematies plaatsvonden, we hebben door allerlei steegjes gewandeld onder zeer broeierige omstandigheden, het water gutste van ons hoofd en rug. Maar de ghat hebben we niet gevonden dus maar weer terug voor de lunch en een lekkere douche .
Laat in de middag nog even naar de bazaar om nog wat cadeautjes te scoren.








Na wat chillen, voor de laatste keer naar " ons" terras, het was er heerlijk er waaide een lekker zwoel windje, en dan dat magnifiek uitzicht over de Ganges en Varansi .
De ceremonie konden we deze avond vanaf het terras volgen tijdens het diner.,we konden precies op het platform kijken.
Na deze mooie avond voor de laatste keer de koffers nog eens goed schikken voor de laatste etappe.
- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Varanasi

12 augustus

Varanasi
Soms loont het toch om achter z'n jochie aan te lopen, hij brengt ons wel even naar de burning ghat, de tocht gaat door hele kleine straatjes waar je achter elkaar moet blijven, we passeren een man die een koe en een kalf aan het besprenkelen is met heilig water en zichzelf zegent door de staart van de koe tegen zijn hoofd te slaan.
De padjes worden steeds smaller en opeens staan we tussen stapels brandhout, de voorraad voor de crematies, er wordt ons nog eens op het hart gedrukt om geen foto's te maken want ze geloven hier dat de geest gevangen kan worden door zo'n foto ( en dat wil je toch niet).


We worden een gebouw ingeloodst waar we naar het dak gaan en een schitterend uitzicht hebben op de verbrandingsplaats, er komt nog iemand bij die zegt dat hij alleen uitleg komt geven, vooruit dan maar. Maar eerlijk is eerlijk hij heeft een goed verhaal.
Vanaf het dak hebben we een goed overzicht van wat er gebeurt, we zien het heilige vuur dat dag en nacht brand en dat aangestoken is door Shiva zelf, vanuit dit vuur wordt met strohalmen het vuur naar de brandstapel gebracht na 5 maal rond het hout te zijn gelopen. Per brandstapel is er minstens 150 kilo hout nodig en gemiddeld wordt er 250 kilo per verbranding gebruikt, het soort hout en de kosten ervan zijn afhankelijk van de status van het lijk. Op dit moment branden er 5 stapels tegelijk. Omdat het water van de Ganges zo hoog staat kunnen de plateau's niet gebruikt worden dus de ruimte is beperkt tot een dak van 10 bij 10 meter. We horen de volgende stoet al aankomen,ramnam satyr hai, ramnam satyr hai, (ramnam dit is zijn/haar laatste weg). Het gaat hier dag en nacht door, na aankomst wordt de baar met lijk eerst in de Ganges gedompeld en in de straat aan de kant gezet om op zijn/haar beurt te wachten. Als er een gekleurde doek op het lijk ligt is het een vrouw, is de doek oranje dan is het een jonge vrouw en een witte doek wil zeggen dat het een man is.
Na de verbranding van ongeveer 3 uur blijven de grotere botten over, van de man is dat zijn borstbeen en van de vrouw het heupbeen, en die worden in de Ganges gegooid de rest wordt op een hoopje geveegd en de paria zoeken daarin nog naar het sieraad dat ieder lijk bij zich heeft.
5 categorieën worden niet verbrand, heilige mannen, zwangere vrouwen, gehandicapten, kinderen jonger dan 10 jaar en dieren. Die worden zo in de Ganges gegooid, gelukkig hebben we die niet gezien. In het huis waar we op het dak staan, komen de arme mensen die gaan sterven en de man vraagt dan ook om een bijdrage voor het hout voor deze mensen, vooruit dan maar het is voor een goed Karma, hij probeert ons er nog van te overtuigen dat we ieder iets moeten geven maar daar trappen we niet in, dan nog een bijdrage voor zijn gezin. Oké het was ook een bijzondere ervaring.
Onze kleine gids brengt ons ook nog even naar de verbrandingsplaats zelf waar we tussen de familieleden, die overigens geen traan laten, staan en het van heel dichtbij bekijken, de vrouwelijke familieleden zijn er niet bij omdat het in het verleden veel voorkwam dat die zich van verdriet op de brandstapel gooiden en dat mag niet meer. ( gek hè )

Op de terugweg banen we ons een weg langs de lange rij lijken die staan te wachten het is echt een bizar gezicht.
Na de lunch op het dakterras van ons hotel waar we werkelijk een schitterend uitzicht hebben,


zijn we noodgedwongen door de smalle straatjes die parallel lopen aan de Ganges gaan wandelen omdat het water zo hoog staat, maar ook dat is weer een bijzondere ervaring, vanuit die straatjes kun je telkens naar een Ghat en ze zijn allemaal anders, er is er zelf een met een boeddhische tempel.
De grootste Ghat is toch die naast ons hotel, en via een trap naar een boekwinkeltje lukt het ons om boven op het dak te komen, waar we een goed zicht hebben op bedrijvigheid. Daar kun je uren naar kijken.





- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Varanasi

11. Aug.

Een slaaptrein is ook een manier van reizen, om van Khajuraho
in varanasi te komen. We zijn de nacht redelijk doorgekomen, zaten midden in een groep Spanjaarden, daar even mee gekletst en toen het bed op maken, dat is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je met zessen in een coupe moeten slapen van 2 x 2 meter en 3 stapelbedden, ik kon mijn voeten buiten het raam leggen. Gonnie had maar een wens en dat was beneden slapen, ik snap wel waarom.
De treinreis duurde 11 uur , het leek veel langer. Het was een erg druk station maar met de nodige aanwijzingen hebben we de goede uitgang en daardoor onze chauffeur gevonden. Het verkeer zat muurvast, er was geen doorkomen aan, daardoor moesten we nog een 400 meter lopen met onze koffers door hele kleine straatjes voor we bij ons hotel waren

Daar kregen we beide een bloemenkrans omgehangen die we later mochten offeren in de Ganges.


Meteen naar de kamer om te douchen dat was het enige wat we wilden.
En dan op onderzoek uit, ook een klein bezoekje gebracht aan de oude stad met zijn smalle steegjes waar je alleen te voet terecht kunt bij de vele shops.
Na deze korte wandeling terug naar het hotel om boven op het terras niet alleen wat te nuttigen maar vooral te genieten van het prachtige uitzicht, magnifiek, wat een top locatie.
Vanuit het terras keken we naar een van de 5 astronomische parken die de maharadja van Jaipur heeft laten bouwen in India, maar deze kan hier niet aan tippen.


Om 19.00 uur is er in "onze"(dasaswamedh) ghat een ceremonie, dus om half 7 op weg, 10 minuten later weer terug doornat, dat heb je met een moesson bui. Weer een half uur later, omgekleed, nog maar een poging wagen. En het was de moeite waard. Met een heleboel foto's en weer een rode stip op ons voorhoofd keerden huiswaarts.






- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Varanasi

10 augustus

Khajuraho.

Nog even uitslapen want vanavond gaan we met de nachttrein naar Varanasi, en je weet maar nooit of je dan kunt slapen.

Er blijkt 20 km verder een natuurreservaat te zijn met hele mooie watervallen, daar hebben we nog net tijd voor. Een tuktuk geregeld, en het wordt een hele mooie trip door een groen landschap met af een toe een paar buffels is een plas water, en je krijgt weer een goede indruk van het dagelijkse leven op het platteland van India.


De gids bij de watervallen maakt wat mooie foto's van ons en loopt een eind mee het bos in en vertelt van alles over de bomen en planten die er staan.
In dit seizoen mag je niet te ver omdat het, het paarseizoen is en dat willen ze niet verstoren, ook de krokodillen kunnen we nu niet zien. Maar omdat we midden in de moesson zitten is de rivier wel op zijn mooist dus toch een beetje geluk.





We gaan nog even naar het wifi café om te lunchen, maar na 5 minuten is de stroom weer uitgevallen dus het blog moet weer wachten. Misschien morgen in Varanasi.

- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Khajuraho

9 augustus

Khajuraho

Vandaag staan de erotische tempels op het programma, ze liggen in een schitterend park en daar kun je met je koptelefoon op voor de broodnodige informatie wel wat uurtjes zoet brengen.


Na de lunch op zoek naar het boek voor Peter maar dat gaat dus niet lukken we worden elke winkel in gelokt maar nergens is er een boek te vinden dat er op lijkt. Wel veel boeken over de tempels maar dat zoeken we niet.


Op weg naar huis stuiten we op de plaatselijke markt, waar heel veel groenten worden verkocht, nog iets verder een mooi aangelegd park waar we weer een rondleiding krijgen van 2 jochies die Engels willen spreken.


Nog even zwemmen en de dag zit er al weer op.


- Posted using BlogPress from my iPad

Location:Khajuraho